به طور مطلق انتخاب بین ویلچر های آلومینیومی و آهنی وابسته به نیازها و ترجیحات افراد می باشد. ویلچر های آلومینیومی به دلیل سبکی، مقاومت در برابر زنگ زدگی و قابلیت حمل آسان برای فرد معلول یا مراقبان و همراهان معمولا انتخاب می شوند در حالی که ویلچر های آهنی به عنوان یک گزینه مقرون به صرفه تر شناخته می شود و می تواند وزن های بیشتری را تحمل کند.

وزن:
ویلچر آلومینیومی: آلومینیوم به عنوان ماده‌ای سبک، ویلچرهای آلومینیومی را برای فشردن و منور کردن آسان‌تر می‌کند. این امر به ویژه برای افرادی که نیاز به فشردن توسط خود دارند یا مراقبانی که باید ویلچر را مکرراً منتقل کنند مفید است.
ویلچر آهنی: ویلچرهای آهنی به دلیل چگونگی غلظت آهن سنگین‌تر هستند. این وزن اضافی برای برخی از افراد که ترجیح می‌دهند احساس پایداری و استواری داشته باشند یا برای افرادی که نیاز به ظرفیت وزن بالاتری دارند مزیت دارد.
مقاومت:
ویلچر آلومینیومی: در حالی که آلومینیوم مقاومت در برابر زنگ‌زدگی دارد، اما ممکن است به عنوان آهن، به اندازه همانا داد و ستد داشته باشد. ویلچرهای آلومینیومی ممکن است برای افراد با سبک زندگی فعال یا برای استفاده در محیط‌های خشن مناسب نباشند.
ویلچر آهنی: آهن بسیار مقاوم و متحمل برخورد خشن و شرایط سخت است. ویلچرهای آهنی اغلب برای فعالیت‌های خارج از اتاق یا استفاده روزمره سنگین انتخاب می‌شوند.
هزینه:
ویلچر آلومینیومی: ویلچرهای آلومینیومی معمولاً گران‌تر از مدل‌های آهنی هستند. وزن سبک و مقاومت در برابر زنگ‌زدگی خصوصیاتی هستند که به افزایش هزینه می‌انجامند.
ویلچر آهنی: ویلچرهای آهنی معمولاً مقرون به صرفه‌تر هستند. آن‌ها یک راه حل مقرون به صرفه برای افرادی ارائه می‌دهند که نیازی به مزایای مواد سبک ندارند.
ظرفیت وزن:
ویلچر آلومینیومی: ویلچرهای آلومینیومی ممکن است دارای ظرفیت وزن پایین‌تری نسبت به مدل‌های آهنی باشند. آن‌ها برای افرادی با وزن در محدوده خاص مناسب‌تر هستند.
ویلچر آهنی: ویلچرهای آهنی اغلب برای پشتیبانی از ظرفیت وزن بالاتری طراحی شده‌اند، که آن‌ها را به انتخاب ایده‌آل برای افراد سنگین‌تر یا افرادی که به عملکرد سخت نیاز دارند تبدیل می‌کند.
خلاصه‌اش، انتخاب بین ویلچرهای آلومینیومی و آهنی به نیازها و ترجیحات فردی وابسته است.