ویلچر یا صندلی چرخ دار
ویلچر یا صندلی چرخ دار، وسیله ای برای انتقال بیمار می باشد. ویلچر معمولا از یک صندلی با دو دسته و جا پایی تشکیل شده است. اشخاص ویلچر سوار معمولا به دلایل بیماری های خاص، تصادفات و یا ناتوانی های جسمی و شرایط سن و سال از ویلچر ها استفاده می کنند. ویلچر ها باتوجه به کاربری می توانند ویلچرهای آهنی، ویچلر های آلومینیومی یا از جنسهای سبکتر کربنی باشند به طوری که ویلچر های آهنی و آلومینیومی کاربرد متفاوت تری نسبت به هم پیدا می کنند. لذا انتخاب ویچلر از اهمیت بسزایی برخوردار است.
ویلچر با توجه به نحوه کاربری، نیاز اشخاص و شرایط محیطی تنوع زیادی دارند. تنوع و مدل صندلی، کنترل ویلچر، وزن و ابعاد، کاربری های خاص می تواند تقسیم بندی شوند. دسته بندی عمده ویلچر ها را می توان به انواع ویلچر های مکانیکی که با کنترل دست حرکت می کنند، و ویلچر های برقی که توسط باطری، موتور و سیستم کنترلی حرکت می کنند.
ویلچر یک واژه‌ای است که به طور کلی به هر چرخ در کنار یک صندلی متصل استفاده می‌شود. تاریخچه ویلچر به عنوان وسیله‌ای جهت حمل و نقل اطفال به دوران قرون وسطی بازمی‌گردد. در آغاز، ویلچرها از چوب و فلز ساخته می‌شدند.
تا قرن ۱۷، ویلچرها معمولاً چرخ‌های بزرگ و ساختار ساده‌تری داشتند. با گذر زمان و توسعه مهندسی، ویلچرها به ساختارها و طراحی‌های پیچیده‌تری تغییر کردند. در قرن ۱۸ و ۱۹، با توسعه صنعت و تکنولوژی، ویلچرها با افزودن آهنربای قوی‌تر و چرخ‌های بهبود یافته، به شکلی مدرن‌تر و عملی‌تر تبدیل شدند.
در قرن ۲۰، با پیشرفت‌های مواد جدید و فناوری‌های تازه، ویلچرها با طراحی‌های مدرن‌تر، جنسهای سبکتر و قابلیت‌های بیشتر به بازار آمدند. این وسایل حمل و نقل اطفال به یک صنعت گسترده تبدیل شدند و به شکل‌ها و اندازه‌های مختلف در دسترس قرار گرفتند.
انواع ویلچر:
۴- ویلچر های خاص بیمارهای فلج مغزی
