ویلچر یا صندلی چرخ دار، وسیله ای برای انتقال بیمار می باشد که معمولا از یک صندلی با دو دسته و جا پایی تشکیل شده است. اشخاص ویلچر سوار معمولا به دلایل بیماری های خاص، تصادفات و یا ناتوانی های جسمی و شرایط سن و سال از ویلچر ها استفاده می کنند.
ویلچر ها با توجه به نحوه کاربری، نیاز اشخاص و شرایط محیطی تنوع زیادی دارند. تنوع و مدل صندلی، کنترل ویلچر، وزن و ابعاد، کاربری های خاص می تواند تقسیم بندی شوند. دسته بندی عمده ویلچر ها را می توان به انواع ویلچر های مکانیکی که با کنترل دست حرکت می کنند، و ویلچر های برقی که توسط باطری، موتور و سیستم کنترلی حرکت می کنند.
ویلچر یک واژهای است که به طور کلی به هر چرخ در کنار یک صندلی متصل استفاده میشود. تاریخچه ویلچر به عنوان وسیلهای جهت حمل و نقل اطفال به دوران قرون وسطی بازمیگردد. در آغاز، ویلچرها از چوب و فلز ساخته میشدند.
تا قرن ۱۷، ویلچرها معمولاً چرخهای بزرگ و ساختار سادهتری داشتند. با گذر زمان و توسعه مهندسی، ویلچرها به ساختارها و طراحیهای پیچیدهتری تغییر کردند. در قرن ۱۸ و ۱۹، با توسعه صنعت و تکنولوژی، ویلچرها با افزودن آهنربای قویتر و چرخهای بهبود یافته، به شکلی مدرنتر و عملیتر تبدیل شدند.
در قرن ۲۰، با پیشرفتهای مواد جدید و فناوریهای تازه، ویلچرها با طراحیهای مدرنتر، جنسهای سبکتر و قابلیتهای بیشتر به بازار آمدند. این وسایل حمل و نقل اطفال به یک صنعت گسترده تبدیل شدند و به شکلها و اندازههای مختلف در دسترس قرار گرفتند
